وا نمود

با تأکید خوانده شود : " مثلا نویسنده .. "

بگو!

-       چی بگم ؟!

از دلت .../ من اینجام که بشنوم ...

-       چیُ بشنوی؟!/ چیز خاصی نیست که بخوام بگم ...

هست .../ داری مینویسی .../ این یعنی هست ...

-       حالا باشه یا نباشه چه فرق داره؟!

برای من  فرق داره .../ میشه از کنار اون پنجره بیای کنار و اینقدر کرکره رو باز و بسته نکنی ...

-       دارم فکر میکنم !

به چی!؟ / تا کی؟!/ تاکی نباید خودتُ ببینی  ...

-       دارم میبینم .../ اینجام روز همین صندلی  گردون .../ روبه تابلو ...

این تو نیستی امید .../ من اون امید رو ندیدم

-       کدوم امید؟!/ من از همون اول همینجوری بودم ...

نبودی .../ بخدا نبودی .../ داری تمرین میکنی بخندی .../ فکر میکنی نمیفهمم .../ چرا هیچی نمیگی امید .../ داری بهم گوش میدی ؟!

-       آره گوش میدم ...

پس چرا وانمود میکنی  که گوش نمیدی ...؟!

-       هواسم هست ...

به من یا اون تابلو ؟!

-       به وانمود کردنم . . .



برچسب‌ها:
ادامه مطلب
+ تاريخ برچسب:,ساعت نويسنده امید سایه |